jueves, 25 de abril de 2019

Waar er mensen zijn, verschijnt milieuvervuiling, een vloek voor de aarde?


Waar er mensen zijn, verschijnt milieuvervuiling, een vloek voor de aarde?


De mens bezet de planeet, overwint en onderwerpt hem, gebruikt het voor zijn voordeel, maar in elke actie is er een secundair en negatief effect dat uitbreidt als hebzucht groeit en de wens om zelfs het laatste redmiddel uit te putten om hun hebzucht te bevredigen en dwaasheid De vervuiling die groeit zonder te stoppen en op de meest onverwachte plaatsen.

In de afgelopen decennia hebben mensen miljoenen tonnen plastic afval in het milieu gegooid. Kunststoffen, afgeleid van aardolie, hebben duizenden jaren nodig om te ontbinden; ondertussen vervuilen ze wateren, bedwelmen ze dieren en komen ze in de voedselketen.

In de Noord-Pacifische Oceaan is er de Great Pacific Garbage Patch, groter dan de staat Texas, met 696.241 km2. Er zijn vuilnisplekken in andere oceanen, India en Atlantische Oceaan. Voor de NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration) zijn het geen 'vuilniseilanden', homogene massa's, maar iets dat zich verspreidt als een sterrenstelsel. Als het eilanden waren, zou het voldoende zijn om het deeg op te tillen en te verwijderen. SES-wetenschappers berekenden dat er 580.000 stukjes plastic per vierkante kilometer in de Atlantische Oceaan zijn.





Het plastic dat de oceaan binnenkomt, komt van schepen en platforms die op volle zee zijn (20%); de rest komt van afval dat in de zee wordt gegooid, wordt verzameld door de getijden op het strand en opzettelijk met afval wordt gegooid.

Kunststoffen worden niet biologisch afgebroken, ze breken in kleine stukjes die worden geconsumeerd door vissen en zeezoogdieren. Wanneer het polystyreenschuim in kleinere delen breekt, zinken de componenten in de oceaan, waardoor de verontreinigende stof zich over de zee verspreidt. De directe toxiciteit van kunststoffen is afkomstig van lood, cadmium en kwik. Deze gifstoffen zijn in veel vissen aangetroffen en zijn gevaarlijk voor de mens. Diethylhexylftalaat (DEHP) is een toxisch carcinogeen. Andere effecten, naast de kankers, worden onthuld in geboorteafwijkingen, immuunsysteemfouten en problemen met de ontwikkeling van het kind. Andere toxische kunststoffen, BPA of bisfenol-A, gebruikt in plastic flessen en voedselverpakkingen, interfereren met de menselijke hormonale functie.


De zeeën zijn niet de enige stortplaatsen voor vervuilend afval. De bekkens van rivieren, meren, steden en omgeving, zelfs de ruimte worden beïnvloed. Steden zijn "natuurlijke vuilstortplaatsen", maar
Wat gebeurt er op plaatsen ver van steden? Niemand zou denken dat Everest een vuilstortplaats is die even gevaarlijk is als vuilnisstortplaatsen in vervuilde steden en stranden.





Mount Everest, op 8.848 meter boven zeeniveau, was de eenzaamste plek op aarde, en misschien wel de schoonste; tot 29 mei 1953, toen Edmund Hillary en de gids Tenzing Norgay de top veroverden. Nu lijdt deze berg aan de aanvallen van een mens zonder een milieubewustzijn dat al zijn hellingen afval en uitwerpselen vult.


In mei 2018 rapporteerde de Chinese krant Global Times over een expeditie van 30 mensen die probeerden de heuvel midden in het opstijgseizoen schoon te maken, met trieste resultaten: alleen tussen april en mei verzamelden ze 8,5 ton afval (tenten, flessen van zuurstof, gasflessen, kilometers touwen, blikjes voedsel en verlaten lijken). Van het totale ingezamelde afval kwam 2,3 ton overeen met alleen bevroren menselijke uitwerpselen, wat aangeeft dat Everest een latrine in de hoogte is.

In het basiskamp (5.350 meter hoog) worden de overblijfselen verzameld en overgebracht naar een laag gebied waar ze op de juiste manier worden verwerkt; aan de verste bases graven mensen in de sneeuw om ontlasting en urine te verbergen. Volgens The Washington Post genereren bergbeklimmers tegen het seizoen 12 ton menselijke uitwerpselen, die onder de sneeuw worden "opgeslagen". Het smelten van de berg brengt de uitwerpselen naar de basiskampen, waardoor de gezondheid van de klimmers die het ijs smelten gevaar loopt om het als water te consumeren. In 2012 was de verontreiniging van waterbronnen al gewaarschuwd; In 2013 zei een bekende journalist en bergbeklimmer dat de klimmers zelf vermeden de sneeuw te koken om het water te drinken uit angst voor een infectie. Nu zijn de autoriteiten op zoek naar echte oplossingen voor het probleem. Het idee is om biologisch afbreekbaar afval in de buurt van Everest te verbranden en de rest neemt ze mee naar Kathmandu (hoofdstad van Nepal) om souvenirs te maken. Een meer complex project, het Biogas-project van Monte Everest, heeft tot doel een bioreactor te creëren om de uitwerpselen om te zetten in compostmateriaal; Het zal naar verwachting tegen 2019 werken.




Is er ruimte vrij? Nee, het is ook een minder zichtbare stortplaats, vroeg of laat worden de effecten gevoeld.


Referenties

 Estas son las islas de plástico que contaminan mares y océanos
31 enero, 20192 Vistas5 Min. de lectura

Al monte Everest lo enferman: se está convirtiendo en una letrina Manuel Herrera. 15 junio, 2018


No hay comentarios:

Publicar un comentario

Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.